Ouderenvereniging op stap. Waar heen? de EDAH!

Met de ouderen vereniging naar het EDAH museum.

Op donderdag 19 september vertrokken om klokslag 10 uur tegen de 40 leden van de Ouderen vereniging per bus naar Helmond voor een bezoek aan het Edah museum en het Draaiorgel museum in de voormalige Van Gend en Loos-loods aldaar.

Site seeing Helmond

De chauffeur van de bus wist niet precies  waar het museum was en zodoende maakten we een ongeplande rondrit in Helmond en startten we ietsjes later met de ontvangst met koffie/thee.

Op de plaats van bestemming aangekomen werden we in 3 groepen ingedeeld, die los van elkaar door het museum werden rondgeleid.

Historie van de EDAH

De naam Edah bleek te zijn ontstaan uit de beginletters van de achternamen van vier jonge Friezen die hun geluk beproefden met het starten van kruidenierswinkels in het zuiden des lands en een gezamenlijke inkoopmaatschappij oprichtten in het begin van de 20^e eeuw. Van het een kwam het ander en Edah werd een grote keten, die zich speciaal richtte op mensen met een wat kleinere beurs. In het museum werd een beeld gegeven van hoe de kruidenier in de loop van de tijd veranderde en wat er allemaal in de winkels verkocht werd. Het was een feest van herkenning voor alle deelnemers. Het was dan ook niet verrassend dat een van de gidsen vertelde dat de van tv bekende Wim Daniëls, die als je op een knop drukte, de bezoekers aan het museum toesprak, de gidsen had betiteld als ‘nostalgisten’; Wim deinst niet terug voor een woordgrapje. Edah heeft tot in het begin van deze eeuw bestaan.

Draaiorgel museum

Doordat we die ongeplande rondrit in Helmond gemaakt hadden lagen we iets achter op het schema en werd ons op een geven moment verteld dat de soep koud begon te worden; dus snel naar de prima verzorgde lunch. Wie wilde kon nog wat inkoopjes doen en om twee uur gingen we naar het Draaiorgelmuseum, dat in dezelfde loods is gehuisvest. Dit bleek een verzameling van draaiorgels te zijn die een familie van kermisexploitanten uit Helmond in de loop der jaren gehad had en die niet alleen in danstenten op kermissen inzette maar ook in een permanente danszaal in Helmond waar het draaiorgel de functie van een dansorkestje vervulde. Het is allemaal (met de nodige moeite overigens) tot Helmond’s erfgoed verklaard. Helaas konden we op het eind niet gaan walsen omdat we een beetje gehaast moesten vertrekken; de bus stond al op ons te wachten. Om 5 uur waren we weer terug in de Hei en keken we terug op een geslaagde uitstap.